We geven niet op

Toen we gisteren naar huis reden waren we erg moe maar voldaan want we hadden de fundering bijna af.
De middag met de kinderen liep heel anders dan we dachten. Ze wisten niet dat ze konden komen, maar langzaam aan druppelde ze binnen en om half 6 waren er toch weer een stuk of 40. We hebben gezellig spelletjes met ze gespeeld. Het snoephappen uit het water was een groot succes. Wel viel ons op dat de manier van spelletjes spelen een stuk wilder is. Kinderen zijn veel harder naar elkaar en een grote zus slaat een broertje met een stok als hij niet luistert. Ook schrikken we van de verbandjes en zelfs gipsen arm van 4 zusjes. Ze zeiden dat ze van de trap gevallen waren. Wij voelden ons er verdrietig om.

Het zijn de kleine dingetjes waar ze al zo blij mee zijn, als het samen springtouwen, lummelen met de bal en een beetje lief stoeien.

s Avonds hebben we weer een lekker kampvuurtje gemaakt en alle chips soorten van hier door elkaar geproefd. Terwijl wij lekker ons misselijk aten bleek er ingebroken te worden op de bouwplek. Victor is er heen gereden en heeft de nacht gewaakt in zijn bus. We merken dat hij niet wil zeggen wat er gestolen is uit een soort schaamte. De dieven zijn de mensen waar hij zijn baan voor opgezegd heeft. Ze stelen omdat ze arm zijn, legt hij uit.

Nu zijn we weer verder aan het bouwen en we wachten op het hout voor de bekisting. Iedereen is wel een beetje moe maar niemand geeft op. Gisteren heeft het  geregend en daarna was het juist heet. Nu is het echt lekker bouwweer. Vanmiddag gaan we tasjes maken met de kinderen en nog meer spelletjes doen.

Nu ga ik nog even mee stenen sjouwen. Ik vind het fijn dat zoveel mensen ons blog lezen en reageren.
Groetjes van iedereen. Fleur.