Eerste vragen en eerste beton
Door: Christien
Blijf op de hoogte en volg Manege
04 September 2017 | Moldavië, Crasnoarmeiscoe
Na de eerste kennismaking beginnen nu de vragen te komen. Om te beginnen de vragen van de Moldaviers. Wie zijn we en wat komen we doen? Opeens staat de overbuurman bij ons in de tuin en begint een heel verhaal terwijl hij goed kijkt hoe we hier nu ons bivakje hebben. Victor vertelt ons dat Moldaviers nooit naar elkaar kijken maar dat wij door hen nu wel goed in de gaten gehouden worden.(hij maakt het gebaar van een verrekijker)
Na mijn verhaal in de kerk, over wie we zijn, en dat wij op zoek waren naar engelen en die nu gevonden hebben in Crasnoarmaiscoe, lijkt het ijs gebroken te zijn. Ik vertelde over de familie van Victor, die ons leert liefde en je talenten te delen en ons raakt met zijn project voor de armen. Mensen groeten ons hartelijk, pakken onze handen vast en praten vriendelijk.
Na het zien van de mooie kerk met geluidsapparatuur en goed geklede mensen komen bij ons de vragen: waarom is er naast rijkdom ook zo'n grote armoede? Victor vertelt met hulp van tolk over de corrupte regering en de kerk die wel veel goed werk doet. Maar voor de allerarmsten, die niet fris ruiken en zonder kleren zijn, is er inderdaad niet zoveel plek in de kerk. Mensen die drinken hebben het zelf gedaan en dat hun kinderen de dupe zijn is hun probleem. Er is ook een soort standenverschil van Roemeens sprekende armen en veelal Russisch talige mensen die het beter hebben.
En na het zien van een zwaar verwaarloosde gehandicapte jongen, Serge, die in een mooi huis maar wel in zijn eigen vuil ligt, begrijpen we dat de overheid gehandicapten echt niets biedt en dat het hebben van een kind met beperking een grote schande en soort taboe is. Gelukkig heeft de moeder van de 21 jarige Serge een nieuwe man gevonden na het vertrek van de vader van haar zoon. Daarom hebben ze nu wel een goede woning en een kamer voor de jongen om, hoewel altijd in zijn box, wel bij zijn moeder thuis te zijn.
Bij een meertje praten we nog wat door met Victor en zijn schoondochter, om daarna alles even weg te plensen en te poedelen.
Vandaag kijk ik naar de bouwplek en denk ik nog wat terug aan onze gesprekken terwijl nu iedereen hard sjouwt met zand, water, cement en stenen. Het is een super plaatje om de rode Hartenhoeve shirts te zien samenwerken met het gehandicapte team van Victor. We zijn benieuwd hoe ver we vandaag komen met de fundering. Dat is voor nu even de eerste vraag.
Na mijn verhaal in de kerk, over wie we zijn, en dat wij op zoek waren naar engelen en die nu gevonden hebben in Crasnoarmaiscoe, lijkt het ijs gebroken te zijn. Ik vertelde over de familie van Victor, die ons leert liefde en je talenten te delen en ons raakt met zijn project voor de armen. Mensen groeten ons hartelijk, pakken onze handen vast en praten vriendelijk.
Na het zien van de mooie kerk met geluidsapparatuur en goed geklede mensen komen bij ons de vragen: waarom is er naast rijkdom ook zo'n grote armoede? Victor vertelt met hulp van tolk over de corrupte regering en de kerk die wel veel goed werk doet. Maar voor de allerarmsten, die niet fris ruiken en zonder kleren zijn, is er inderdaad niet zoveel plek in de kerk. Mensen die drinken hebben het zelf gedaan en dat hun kinderen de dupe zijn is hun probleem. Er is ook een soort standenverschil van Roemeens sprekende armen en veelal Russisch talige mensen die het beter hebben.
En na het zien van een zwaar verwaarloosde gehandicapte jongen, Serge, die in een mooi huis maar wel in zijn eigen vuil ligt, begrijpen we dat de overheid gehandicapten echt niets biedt en dat het hebben van een kind met beperking een grote schande en soort taboe is. Gelukkig heeft de moeder van de 21 jarige Serge een nieuwe man gevonden na het vertrek van de vader van haar zoon. Daarom hebben ze nu wel een goede woning en een kamer voor de jongen om, hoewel altijd in zijn box, wel bij zijn moeder thuis te zijn.
Bij een meertje praten we nog wat door met Victor en zijn schoondochter, om daarna alles even weg te plensen en te poedelen.
Vandaag kijk ik naar de bouwplek en denk ik nog wat terug aan onze gesprekken terwijl nu iedereen hard sjouwt met zand, water, cement en stenen. Het is een super plaatje om de rode Hartenhoeve shirts te zien samenwerken met het gehandicapte team van Victor. We zijn benieuwd hoe ver we vandaag komen met de fundering. Dat is voor nu even de eerste vraag.
-
04 September 2017 - 13:28
Ronald:
prachtig om te lezen dat er naast jullie arbeid ook nog ruimte is voor ontspanning en samenbindende gesprekken. -
04 September 2017 - 16:26
Antoinet:
wat een verhaal zeg dat ontroert mijn heel erg voor al die jongen wat een alende en nu tog bij zijn moerder in huis mogen te zijn en wat zijn jullie goed bezig daar groetjes van antoinet -
04 September 2017 - 19:25
Mirjam Groot Jebbink:
Fijn wat je dan kan doen en vertellen daar aan de mensen, al zullen jullie vast ook genoeg leren van de Moldaviërs. Succes met al jullie bezigheden! Leuk om jullie verhalen te blijven lezen!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
