De tijd vliegt
Door: Connie
Blijf op de hoogte en volg Manege
12 September 2017 | Moldavië, Crasnoarmeiscoe
ik zit op de eerste gemetselde stenen te kijken naar ons huis. En ik denk eraan terug dat we hier de eerste dag kwamen. Ik zie het grote gat weer voor me waar heel veel beton ingestort moest gaan worden. Daar zie je nu niets meer van.
We zijn nu 12 dagen verder en er ligt een hele betonen fundering onder de grond die wij hebben geschept, gemixt en gestort. De vloeren zijn zo goed als gevuld op 2 na. Daar moet iets als riolering komen. En Victor staat daar nu met de laatste cement een tweede stenenlaag te metselen op een plankje.
De tijd is voorbij gevlogen. Het lijkt wel alsof we hier al heel lang zijn. We hebben ook al zoveel gedaan en meegemaakt.
Ook met de kinderen hebben we veel beleefd. Nog maar 2 middagen gaan we met ze wat doen. Ik hoop dat we morgen de kleren persoonlijk mogen gaan uitdelen. We twijfelen nog een beetje eraan hoe we dat moeten aanpakken. Want we hebben eigenlijk te weinig voor de grote groep arme kinderen. En als we ze thuis gaan afgeven moet het ook geen 'aapjes-kijken' worden.
Onze avonden waren allemaal ook gezellig met spelletjes en gesprekken. Soms waren de jongens elkaar lekker aan het mishandelen door handdoeken tegen ekkaar te meppen of de bezem.
Het is wel fijn dat iedereen elkaar accepteert in de groep, gewoon zoals we zijn. We hebben allemaal wel een keer (of vaker) een chagrijnig moment gehad. Maar dat kon gewoon .
De Moldavische Micha komt toeterend voorbij met weer een kruiwagen zand voor op de vloer. Hij blijft lachen.
We hebben allemaal eelt en blaren op onze handen en voeten. Maar het zware werk zit er nu eigenlijk op omdat het materiaal (cement en de stenen) op zijn. En ook de groep is op. We zijn moe. We verlangen naar rust en naar de Nederlandse luxe. Maar deze ervaring zullen we nooit meer vergeten en neemt niemand ons af. Ik zal niet snel snel weer zoiets beleven. Ik ben blij dat ik ben meegegaan.
Connie.
We zijn nu 12 dagen verder en er ligt een hele betonen fundering onder de grond die wij hebben geschept, gemixt en gestort. De vloeren zijn zo goed als gevuld op 2 na. Daar moet iets als riolering komen. En Victor staat daar nu met de laatste cement een tweede stenenlaag te metselen op een plankje.
De tijd is voorbij gevlogen. Het lijkt wel alsof we hier al heel lang zijn. We hebben ook al zoveel gedaan en meegemaakt.
Ook met de kinderen hebben we veel beleefd. Nog maar 2 middagen gaan we met ze wat doen. Ik hoop dat we morgen de kleren persoonlijk mogen gaan uitdelen. We twijfelen nog een beetje eraan hoe we dat moeten aanpakken. Want we hebben eigenlijk te weinig voor de grote groep arme kinderen. En als we ze thuis gaan afgeven moet het ook geen 'aapjes-kijken' worden.
Onze avonden waren allemaal ook gezellig met spelletjes en gesprekken. Soms waren de jongens elkaar lekker aan het mishandelen door handdoeken tegen ekkaar te meppen of de bezem.
Het is wel fijn dat iedereen elkaar accepteert in de groep, gewoon zoals we zijn. We hebben allemaal wel een keer (of vaker) een chagrijnig moment gehad. Maar dat kon gewoon .
De Moldavische Micha komt toeterend voorbij met weer een kruiwagen zand voor op de vloer. Hij blijft lachen.
We hebben allemaal eelt en blaren op onze handen en voeten. Maar het zware werk zit er nu eigenlijk op omdat het materiaal (cement en de stenen) op zijn. En ook de groep is op. We zijn moe. We verlangen naar rust en naar de Nederlandse luxe. Maar deze ervaring zullen we nooit meer vergeten en neemt niemand ons af. Ik zal niet snel snel weer zoiets beleven. Ik ben blij dat ik ben meegegaan.
Connie.
-
12 September 2017 - 14:08
Antoinet:
GOEDEMIDAG
NOU CONNIE IN NEDERLAND ZIJN WE ALLE MAAL TROTS OP JULLIE EN OOK HEEL VEEL VAN JOU FAM NEEMEN EEN PETJE VOOR JOU AF DAT JE ZO GOED WERK DAAR HEB NEER GEZET MET DE GROEP
EN INDD DIT ZULLEN ZE NOOIT MEER VAN JOUW AF KUNEN NEEMEN DIT IS ECHT EEN ERVARING APART GE WEEST JULLIE ZIJN ZO GE WELDIGE GROEP SAMEN
NOU NOG 2 DAGEN EN DAN ZIEN WE JULLIE WEER
GROETJES EN GE NIET NOG VAN DE LAATSTE DAGEN DAAR MET ZIJN ALLE GR ANTOINET OF TE WEL MA -
12 September 2017 - 18:05
Marielle:
Wow wat hebben jullie hard gewerkt zeg. Zet hem op nog eventjes en dan straks fijn uitrusten hier en nagenieten van al jullie ervaringen!
Liefs Marielle -
12 September 2017 - 21:54
Ronald:
Wat ben ik trots op jullie zeg. Dat jullie zoveel voor deze mensen hebben gedaan. Als ik lees in jullie blogs wat voor werk jullie in deze korte tijd die jullie daar zijn hebben verzet dan lijkt het wel of jullie wel 5 weken op werkvakantie zijn geweest. Nu nog het laatste stukje van jullie verblijf daar de energie bij elkaar rapen en nog even genieten van de blije kinderen. En dan mag je best wel weer verlangen naar de luxe die je in Nederland hebt. Jullie zijn kanjers... Welterusten.... -
13 September 2017 - 09:57
Klas Van Jason:
Hoi Jason en al die harde werkers. We hebben met veel plezier jullie avonturen en belevenissen gevolgd.
Goede reis terug. We vinden het fijn om Jason weer snel te zien op school.
Heel veel groetjes van
Sharon, Jelle, Manon, Ashley, Miiren, Jasper, Feyzanur, Jelte, Melissa, Sam
Meester Bart en juf Ineke en Lonneke
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
