Wat een leven
Door: Fleur en Jason
Blijf op de hoogte en volg Manege
04 September 2019 | Moldavië, Crasnoarmeiscoe
Vannacht hebben 4 dappere meiden en 2 jochies besloten de laatste nacht buiten te slapen. Maar na een paar uur begon het keihard te regenen. De twee jochies en Berdien vluchten naar binnen. De rest van de groep bleef buiten nadat ze hun matras onder een afdak hadden gelegd.
Zoals altijd was het ontbijt goed verzorgd.
Tijdens het inpakken van onze koffers roken we de BBQ al. Tijdens het kat knuffelen en pogingen tot communiceren met de Moldavische beperkten gingen Fleur en Rick in gesprek met Sasja en Jurian. Ze wilden graag het een ander weten over het leven in Moldavië.
Wat vooral indruk maakte was de corruptie binnen scholen, waarbij de kinderen van rijkere ouders veel meer kans hadden om goede resultaten te halen dan de andere kinderen. Leerkrachten krijgen nogal eens kanootjes van deze rijkere ouders in ruil voor extra aandacht een punten voor hun kinderen.
Ze kregen tranen in hun ogen toen ze hoorden dat twee weken geleden een meisje van 9 jaar was overleden, en haar zusje van 10 jaar in het ziekenhuis belande. De twee meiden hadden jeuk op hun hoofd. Ze kwamen erachter dat ze hoofdluis hadden. In de kast van hun woning vonden ze anti luis gif. Dit gif bleek een middel te zijn tegen ongedierte. De ambulance kwam te laat. Toen is een van de twee meisjes overleden. Het heeft zelfs het landelijk nieuw gehaald.
Hun alleenstaande moeder was genoodzaakt ver buiten het dorp te werken om haar twee dochters te kunnen onderhouden. Ze voelt zich nu enorm schuldig.
Na dit gesprek hadden we een feestelijke afscheids-lunch. Met veel BBQ vlees. Bij deze maaltijd waren alle bouwvakkers en vrijwilligers aanwezig.
Na de lunch gingen we een beetje balletje trappen en Jason heeft gestoeid met een kleindochter van Victor.
De taxibus kwam, we konden het afscheid niet langer uitstellen. Na veel geknuffel en een weggepinkt traantje vertrokken we richting Chisinau.
In chisinau gingen we shoppen en naar de Mac Donalds.
We hebben onze mooie Moldavië avontuur afgesloten met lekker maaltijd vlak bij de hostel, waar we de laatste nacht doorbrengen.
We gaan nu snel slapen omdat wekker om 4.00 uur gaat.
Zoals altijd was het ontbijt goed verzorgd.
Tijdens het inpakken van onze koffers roken we de BBQ al. Tijdens het kat knuffelen en pogingen tot communiceren met de Moldavische beperkten gingen Fleur en Rick in gesprek met Sasja en Jurian. Ze wilden graag het een ander weten over het leven in Moldavië.
Wat vooral indruk maakte was de corruptie binnen scholen, waarbij de kinderen van rijkere ouders veel meer kans hadden om goede resultaten te halen dan de andere kinderen. Leerkrachten krijgen nogal eens kanootjes van deze rijkere ouders in ruil voor extra aandacht een punten voor hun kinderen.
Ze kregen tranen in hun ogen toen ze hoorden dat twee weken geleden een meisje van 9 jaar was overleden, en haar zusje van 10 jaar in het ziekenhuis belande. De twee meiden hadden jeuk op hun hoofd. Ze kwamen erachter dat ze hoofdluis hadden. In de kast van hun woning vonden ze anti luis gif. Dit gif bleek een middel te zijn tegen ongedierte. De ambulance kwam te laat. Toen is een van de twee meisjes overleden. Het heeft zelfs het landelijk nieuw gehaald.
Hun alleenstaande moeder was genoodzaakt ver buiten het dorp te werken om haar twee dochters te kunnen onderhouden. Ze voelt zich nu enorm schuldig.
Na dit gesprek hadden we een feestelijke afscheids-lunch. Met veel BBQ vlees. Bij deze maaltijd waren alle bouwvakkers en vrijwilligers aanwezig.
Na de lunch gingen we een beetje balletje trappen en Jason heeft gestoeid met een kleindochter van Victor.
De taxibus kwam, we konden het afscheid niet langer uitstellen. Na veel geknuffel en een weggepinkt traantje vertrokken we richting Chisinau.
In chisinau gingen we shoppen en naar de Mac Donalds.
We hebben onze mooie Moldavië avontuur afgesloten met lekker maaltijd vlak bij de hostel, waar we de laatste nacht doorbrengen.
We gaan nu snel slapen omdat wekker om 4.00 uur gaat.
-
04 September 2019 - 21:10
Hein En Nicole (ouders Fleur):
Wat triest. Ik word er even stil van.
Wat een raar, leeg gevoel, dat jullie nu je project definitief verlaten; terwijl het (volgens mij) nog niet helemaal af is. Dat is wel jammer. Maar hopelijk houden jullie contact en zie je te zijner tijd, dat het day care centrum, in gebruik is. Wat ben ik trots op jullie allemaal. Jullie hebben dit toch maar mooi gedaan|!!!
Want naast het lekkere eten; de gezelligheid; het niet naar school hoeven gaan etc. hebben jullie ook veel armoede gezien; indrukwekkende verhalen gehoord en KEI hard gewerkt. Wat fantastisch dat jullie dat jullie het gedaan hebben en de kans hebben gekregen. Bedankt voor de mooie verhalen en foto's.
En voor nu, welterusten en een hele goede reisdag morgen. Liefs Hein en Nicole -
04 September 2019 - 21:15
Erna:
Wat een ontzettend triest verhaal zeg van die 2 zusjes. Stoer hoor dat jullie buiten wilden slapen, jammer dat het ging regenen. Helaas zit jullie avontuur er voor dit jaar alweer op. Ik wens jullie een goed vlucht en Kayleigh we spreken weer eens af -
04 September 2019 - 21:29
Jordy Van Schaik :
Wat een triest verhaal van die 2 meisjes dat Moldavië in bepaalde zaken corrupt is wist ik al en ze staan in de top 3 van landen van kinder mishandeling wat triest is maar uit eindelijk zullen mensen zoals Viktor en wij van de hartenhoeve verschil maken door zulke projecten
Fijne nacht en reis morgen
Mvg Jordy -
04 September 2019 - 21:32
Antoinet:
Wat een triest verhaal zeg
Slaap lekker alle maal en yot morgen wel kom thuis -
04 September 2019 - 21:33
Lianne:
Heel heftig..
Het was de bedoeling dat ik jullie morgen middag zou ophalen, maar ik zo slim wilde gisterenavond voetballen met een ingeklapte tuinstoel nu is mijn kleine teen gebroken en gewricht gebroken en gaat het feest niet door.. ik wens jullie een goede reis en zie jullie snel. Ik vind jullie echt allemaal toppers -xxx een goede nacht
En tot snel.
Groetjes lianne -
04 September 2019 - 21:39
Joost En Jolijn:
Bedankt voor alle verhalen en foto's. We zijn stil van het verhaal over de meisjes. Een nare realiteit van de armoede in Crasnoarmeiscoe. Jullie hebben daar de kinderen mooie dagwn mogen geven en mogen bouwen aan een mooi stukje toekomst van de kinderen en mensen met beperking daar. Geniet van jullie bed in het hostel en een goede reis morgen. We zijn trots op jullie! Liefs Joost en Jolijn -
04 September 2019 - 23:47
Dina:
Ik ben er maar eens voor gaan zitten. Wat een leuke verhalen. En sims trieste. Wat een mooie groep mensen, wat mooi dat jullie dit hebben kunnen doen. Bikkels! Ook grappig om te zien dat de thuisblijvers jullie zo missen of het jammer vinden dat ze er nu niet bij kunnen zijn. Wat bijzonder dat dit mogelijk is binnen de HartenHoeve en met support van zovelen daarom heen. Dankjewel Hein en alle anderen die hier zoveel energie in steken. Lifechanging, voor (jonge) mensen van hier en (jonge) mensen van daar. -
05 September 2019 - 08:20
Christien :
En nu hangen jullie ergens boven in de lucht. Ik wens jullie toe dat elk van jullie vanaf deze hoogte en stilte zien dat je misschien maar een heel klein stukje van je eigen liefde hebt gegeven maar dat het werkelijk zoveel heeft losgemaakt, ongewoeld, gebouwd en wortels heeft gegeven-> voor groei en het voelen van veiligheid voor velen.
Het lijkt zo klein en maar voor even. Maar als je goed kijkt weet je dat er voorgoed iets is veranderd door dat stukje lef en liefde van jou. Dikke zoenen en heel fijn dat jullie straks hier weer heelhuids zijn. -
05 September 2019 - 08:44
Monique Van Den Anker:
Kanjers, nu voor jullie ook weer een fijne thuiskomst! XXX -
05 September 2019 - 12:09
Opa En Oma Van Meer:
Wat jammer dat dit avontuur weer voorbij is. Wij hebben genoten van de dagelijkse verslagen en foto's. Jullie allemaal hebben weer een belangrijke ervaring opgedaan voor je verdere leven. Welkom thuis! -
05 September 2019 - 17:35
Hessel:
Tjonge wat een verhaal zeg. Ik word er ook stil van.
Waar ik ook stil van wordt is het werk dat jullie opnieuw gedaan hebben. Wat bijzonder en een groot applaus waard dat jullie je tijd en energie hebben gegeven om samen te werken aan dit project.
En dan komt er een einde aan jullie tijd in Crasnoarmeiscoe. De herinneringen blijven dat gun ik jullie ook!!
Ik wens jullie een goede terugreis toe, alvast van harte welkom in Nederland!!
We zijn erg dankbaar voor hetgeen jullie hebben betekend en betekenen voor Victor en de mensen in Crasnoarmeiscoe.
Een groot applaus voor jullie allemaal!
Namens het team van Livingstone, Hessel Loonstra
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
