Pisok

Pisok is zand. Daar wachten we al sinds gisterochtend op om weer verder te kunnen met de bouw. En Voda is water. Een letter verschil met Vodka, wat we niet mogen drinken. Dus dat onthouden we wel. 

We raken steeds meer geïntegreerd in dit land dat soms een eeuw terug in de tijd lijkt te zijn. Gisteren duwde Joost Jolijn achterste voren door het d8oorgeef luik in de keuken. De kookdames gilde het uit van het lachen. Nieuw woord: Straneej davusjka. (raar meisje). Ze prikten met een vork in haar billen en schoven daarna een soort kaas pannenkoejjes door het luikje naar ons.

Gisteren deden we een soort stoelendans met waterballonnen met de kinderen. Als de muziek uitging mocht je de ballon kapot knijpen boven het hoofd van je buurman. We hadden echt superlol om de spanning en de pret van de kinderen. Maar de dolle sfeer namen we wel een beetje mee naar het oude schooltje, en de schilderactiviteit liep uiteindelijk uit op een verfkwasten gevecht.  Joost en Fleur verdwenen compleet onder een dikke camouflage laag van blauwe (Sini )rode (Krasni)  en gele(zolbi) verf.
Het eind resultaat van het schilderwerk was ondanks alles wel mooi geworden. Daarna samen poetsen en schrobben bij de waterton.

We krijgen steeds meer een band met de kinderen. Ze wachten ons al op en begrijpen dat onze grapjes niet boos bedoeld zijn. In het begon konden ze bijna bang naar ons kijken en reageren als we ze iets vroegen.
Wel moeten we steeds weer grenzen stellen. En het steeds weer proberen om een koekje of  snoepje meer te krijgen dan een ander, blijft een spel. Ik zeg weer een nieuw woord bij het uitdelen van de lollies door Fleur:
mosjenika (boefje)

Terwijl ik schrijf komt het zand. Iedereen is blij, maar dat kunnen we met het team van Victor zonder vertaling wel roepen: 'Joeho!! Pisok!! '
Dan gaan we vanmiddag toch nog stevig werken.

Maar eerst 'esti'!