Ons steentje bijdragen
Door: Ron en Jeffrey
Blijf op de hoogte en volg Manege
31 Mei 2018 | Moldavië, Crasnoarmeiscoe
Vandaag was het heel erg warm. Doordat er ook bijna geen wind stond, voelde het wel als 40 graden! Doordat er gister een vrachtwagen gestrand was met de stenen, werd ons verteld dat vanmiddag de stenen zouden arriveren. Er zou vanmorgen dus wat minder werk zijn op de bouw. Onze tolk nodigde ons uit om naar een soort slotfeest en diploma-uitreiking te komen op haar school. Een deel van de groep, waaronder Jeffrey, is vanmorgen daar dus heen geweest, terwijl de anderen, waaronder Ron, gingen bouwen.
Jeffrey vertelt jullie over het feest op de school
We vertrokken vanmorgen lopend naar de school, omdat er niemand was die ons op zou pikken, dachten we. Onderweg kwamen we al snel Victor tegen die ons een lift gaf naar de school. Toen we daar aankwamen, liepen we over een lang pad richting de school. We voelden ons echt aangekeken door de mensen die langs het pad op bankjes zaten. Aan het eind van het pad was een plein. Daar stonden allemaal leerlingen, maar onze tolk Vlada was nergens te bekennen. Gelukkig kwam ze na een tijdje naar buiten. Ze vroeg of we de school wilden zien. De school ziet er echt heel anders uit dan een Nederlandse school. De kinderen daar zijn van 7 tot 19 jaar oud: het is een basisschool en middelbare school in een. Ze hadden allemaal heel nette kleren aan. Vlada liet ons haar klas zien. We moesten door een grote ijzeren deur, wat wel een beetje op een celdeur in de gevangenis leek. We spraken haar docent en die heeft 8 jaar lang dezelfde klas onder haar hoeden. De docent vond het heel leuk dat wij er waren, maar ze kon geen woord engels. De klas was heel ouderwets ingericht. Achterin stond een grote boekenkast vol met boeken. Vooraan stond een groot bureau en er hing een krijtbord. De tafels van de leerlingen waren ouderwetse tafels die wij kennen uit de jaren ’60 (inclusief inktpothouders) opgesteld in rijen. In het klaslokaal en in de rest van de school stonden overal geranium bloemen. Toen we weer naar beneden liepen, merkten we dat de trap helemaal versleten was. Na deze rondleiding moesten we buiten gaan staan. Er kwamen allemaal kinderen en ouders in een soort rechthoek staan rondom de rode loper. De eindejaars kwamen naar buiten met rode linten om. Er werd geklapt, er was muziek en er waren heel veel toespraken en emoties. Zelfs de politieagent van het dorp hield een toespraak. Ik vond het een leuke ochtend.
Ron vertelt over de ochtend op de bouwplek
Het verbaasde me dat ze al zo’n end opgeschoten waren. Blijkbaar hadden ze gisteravond nog beton gestort. Toen we aankwamen was Victor bovenop het dak bezig met twee jonge jongens, hooguit een jaar of 11. Ze waren heel mager. De twee jongens bleven ons helpen met het werk op het dak. Ze haalden emmers van twintig kilo cement met een touw en een haak omhoog. Daar hadden wij twee mensen voor nodig. Op dezelfde manier haalden ze de stenen van 30 kilo omhoog. Ik verbaasde me over de kracht en inzet van deze kleine jongens. Een van hen heet Sacha. Hij voelt een beetje als mijn pleegzoon. Hij is altijd bij mij in de buurt. We leerden de kinderen tot 3 tellen, zodat ze 1..2…3 de emmer konden laten vallen naar beneden waar deze weer werd gevangen door een ander van onze groep. Sacha leerde ons ook tot 3 in het Russisch tellen, maar ik moet morgen nog eens vragen hoe dat gaat. In met Moldavisch weet ik nog wel: Un, deux, tres. Dat lijkt op Frans. Ze waren onvermoeibaar. Toen wij weg gingen voor de lunch, bleven zij werken en toen we terug kwamen, waren ze nog steeds aan het werk.
In de middag splitsten we ons team op in twee groepen: een ging aan de slag met de kinderen en de andere groep ging verder met bouwen. Een aantal kinderen, waaronder Sacha, hielpen mee bij de bouw. We hebben voornamelijk voorbereidend werk gedaan. Er was een vrachtwagen gekomen met wat stenen en grind. De stenen hebben we naar boven gebracht. Morgen is het plan om in de middag niet te gaan bouwen, maar ’s avonds na het eten verder te gaan. Het was echt zo warm! Ondertussen knutstelden de kinderen fotolijstjes en mandela’s. Toen zij klaar waren, speelden ze nog een hele tijd rond de bouwplaats. Eerst rustig en gezellig met ook mensen van ons team. Maar na een tijdje werd het heel wild en werd er met water en ook stenen gegooid. Wij trokken ons terug en keken verbaasd toe hoe de kinderen elkaar sloegen en schopten en vooral niet luisterden naar de begeleiders. De kinderen zijn heel rauw. We zien dat ze thuis geen normen en waarden aangeleerd krijgen. Er is misschien ook niet veel aandacht en liefde thuis. Het is mooi dat Victor dit wel aan de kinderen kan geven en hen kan laten zien wat liefde en liefdevol met elkaar omgaan inhoudt. Wij zijn blij dat wij deze dagen ons steentje hier (letterlijk en figuurlijk) aan mogen bijdragen.
Jeffrey vertelt jullie over het feest op de school
We vertrokken vanmorgen lopend naar de school, omdat er niemand was die ons op zou pikken, dachten we. Onderweg kwamen we al snel Victor tegen die ons een lift gaf naar de school. Toen we daar aankwamen, liepen we over een lang pad richting de school. We voelden ons echt aangekeken door de mensen die langs het pad op bankjes zaten. Aan het eind van het pad was een plein. Daar stonden allemaal leerlingen, maar onze tolk Vlada was nergens te bekennen. Gelukkig kwam ze na een tijdje naar buiten. Ze vroeg of we de school wilden zien. De school ziet er echt heel anders uit dan een Nederlandse school. De kinderen daar zijn van 7 tot 19 jaar oud: het is een basisschool en middelbare school in een. Ze hadden allemaal heel nette kleren aan. Vlada liet ons haar klas zien. We moesten door een grote ijzeren deur, wat wel een beetje op een celdeur in de gevangenis leek. We spraken haar docent en die heeft 8 jaar lang dezelfde klas onder haar hoeden. De docent vond het heel leuk dat wij er waren, maar ze kon geen woord engels. De klas was heel ouderwets ingericht. Achterin stond een grote boekenkast vol met boeken. Vooraan stond een groot bureau en er hing een krijtbord. De tafels van de leerlingen waren ouderwetse tafels die wij kennen uit de jaren ’60 (inclusief inktpothouders) opgesteld in rijen. In het klaslokaal en in de rest van de school stonden overal geranium bloemen. Toen we weer naar beneden liepen, merkten we dat de trap helemaal versleten was. Na deze rondleiding moesten we buiten gaan staan. Er kwamen allemaal kinderen en ouders in een soort rechthoek staan rondom de rode loper. De eindejaars kwamen naar buiten met rode linten om. Er werd geklapt, er was muziek en er waren heel veel toespraken en emoties. Zelfs de politieagent van het dorp hield een toespraak. Ik vond het een leuke ochtend.
Ron vertelt over de ochtend op de bouwplek
Het verbaasde me dat ze al zo’n end opgeschoten waren. Blijkbaar hadden ze gisteravond nog beton gestort. Toen we aankwamen was Victor bovenop het dak bezig met twee jonge jongens, hooguit een jaar of 11. Ze waren heel mager. De twee jongens bleven ons helpen met het werk op het dak. Ze haalden emmers van twintig kilo cement met een touw en een haak omhoog. Daar hadden wij twee mensen voor nodig. Op dezelfde manier haalden ze de stenen van 30 kilo omhoog. Ik verbaasde me over de kracht en inzet van deze kleine jongens. Een van hen heet Sacha. Hij voelt een beetje als mijn pleegzoon. Hij is altijd bij mij in de buurt. We leerden de kinderen tot 3 tellen, zodat ze 1..2…3 de emmer konden laten vallen naar beneden waar deze weer werd gevangen door een ander van onze groep. Sacha leerde ons ook tot 3 in het Russisch tellen, maar ik moet morgen nog eens vragen hoe dat gaat. In met Moldavisch weet ik nog wel: Un, deux, tres. Dat lijkt op Frans. Ze waren onvermoeibaar. Toen wij weg gingen voor de lunch, bleven zij werken en toen we terug kwamen, waren ze nog steeds aan het werk.
In de middag splitsten we ons team op in twee groepen: een ging aan de slag met de kinderen en de andere groep ging verder met bouwen. Een aantal kinderen, waaronder Sacha, hielpen mee bij de bouw. We hebben voornamelijk voorbereidend werk gedaan. Er was een vrachtwagen gekomen met wat stenen en grind. De stenen hebben we naar boven gebracht. Morgen is het plan om in de middag niet te gaan bouwen, maar ’s avonds na het eten verder te gaan. Het was echt zo warm! Ondertussen knutstelden de kinderen fotolijstjes en mandela’s. Toen zij klaar waren, speelden ze nog een hele tijd rond de bouwplaats. Eerst rustig en gezellig met ook mensen van ons team. Maar na een tijdje werd het heel wild en werd er met water en ook stenen gegooid. Wij trokken ons terug en keken verbaasd toe hoe de kinderen elkaar sloegen en schopten en vooral niet luisterden naar de begeleiders. De kinderen zijn heel rauw. We zien dat ze thuis geen normen en waarden aangeleerd krijgen. Er is misschien ook niet veel aandacht en liefde thuis. Het is mooi dat Victor dit wel aan de kinderen kan geven en hen kan laten zien wat liefde en liefdevol met elkaar omgaan inhoudt. Wij zijn blij dat wij deze dagen ons steentje hier (letterlijk en figuurlijk) aan mogen bijdragen.
-
31 Mei 2018 - 19:31
Martin,bianca,jordi Verhoeks:
Hoi allemaal
Dat is een mooi verhaal van mijn zoon.
Leuk dat je dit mee mag maken.Maar dat het zo warm is zal het niet mee vallen om zo veel te bouwen.
De cement droogt in de emmer op voor dat het boven is.
Groet je ouders. -
31 Mei 2018 - 21:16
Nicole:
Hoi allemaal,
Wat een verborgen talenten komen er zo naar boven (Ron).
Wat leuk dat een deel van de groep mee naar een festiviteiten op school is geweest. Dit zie je normaal als toerist niet zomaar.
Is het morgen al weet vrijdag, wat gaat het snel en wat hebben jullie dan al weer veel meegemaakt.
Werk ze morgen en wederom bedankt voor het mooie verhaal.
Groetjes Hein en Nicole -
01 Juni 2018 - 06:49
Petra Van Dijk :
Hallo
Wat een mooie verhaal weer .
En mooi om te lezen hoe banden tussen jullie en die mensen daar ontstaan .
Ook fijn dat ze daar ook hard mee werken zo te horen leren jullie veel van elkaar .
@ Ron en Kayleigh ik mis jullie wel tot snel xxx
Voor de rest veel liefs uit Tiel -
01 Juni 2018 - 07:43
Karl Opa Van Kayleigh:
hallo allemaal jullie zullen het wel warm hebben dat zijn wij niet gewend zulke temperaturen
maar dan kan je beter het avonds paar uurtjes werken is het mischien niet zo warm
en overdag lekker zwemmen en luieren
veel plezier daar, en kayleigh kees vermaak je je eigen of loop je de hele dag met de hond
groet opa oma en seyenna -
01 Juni 2018 - 08:09
Liesbeth En Ab:
Wat een mooie verhalen. Het moet een hele andere wereld zijn waar jullie nu werken en leven. Jullie doen weer een schat aan bijzondere ervaringen op in Moldavië. Nog veel succes! We blijven jullie volgen.
Groet, Liesbeth en Ab
-
01 Juni 2018 - 08:40
Marielle:
Mooi jullie schrijven te lezen en de foto's erbij te zien. Lief zeg Ron, de foto van jou en Sacha. Fijn dat jullie op verschillende manieren zoveel voor de mensen daar kunnen betekenen.
Zet hem op nog even en ook veel plezier!
Zonnige groetjes vanuit het weiland.
-
01 Juni 2018 - 09:30
Esther:
Wat een belevenissen weer! Jullie zijn echt goed bezig daar, ondanks de hitte.
Zondag vertrek ik naar Frankrijk, dus alvast: een hele goede terugreis en allemaal veilig aankomen!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
